NOVO TEITO

   

Esta fin de semana estiven por Val dos Marcos. Andei bastante entretido contando urces, xestas e chaguazos. Nunha próxima visita o Val do Tuela acercareime a beira do riu que baixa da Gamoneda, a contar carqueixas.

 O tempo estivo regulin tirando a bon. A medida que pasaban os días ia facendo mais calor. Non xeou.

 Plantei, no tempo que me deixaba libre a conta das matugueiras, unha moreira, un zreixal e dúas arandeiras. Para cando os políticos e os mercados consigan que as pensións dos que xa temos dereito(e que non las debemos a eles) e elas perdan todo o seu poder adquisitivo, xa no terei problemas. Terei froitos da terra que comer, e a eses politicos e mercados vendereile os meus excedentes a precio de ouro a eses mesmos capullos.

 Esta mañá, cando me erguí da cama, achei unha casa grande, pra todos os veciños  dos Val do Tuela.

 Era, en reaidade, solo o teito. A Natureza aproveitou as ladeiras do monte Muga e do Ladeairo pra amarrar a cuberta superior ou louxado, ainda que neste caso no era de louxa.

 Unha néboa gris e uniforme tapaba os alto dos lombeiros, e como consecuencia o mirar pra arriba non se via o azul da atmósfera. Eso sí ás veces, a néboa rachábase, e colábae pola rachadela unha fermosa raiola de Sol. Era como estar dentro dunha palloza cunha bufarda  no medio do colmado.

 Pola noutiña, entre lusco e fusco, os mouchos tiñan as súas conversas pola banda do Castro e as Mioquiñas. De cando en vez berrábales unha raposa, que seguro estaba enfurruñada por non poder durmir.

 Houbo unha boa noticia: O Ladito volveu do hospital, estivera maliño, e parece que volveu xa curado.

 Xa casi non habia cogumelos, e as cacavinas inda non sairon.

 Haberá que comer berzas.