¿FODEMOS POUCO, OU DESPILFARRAMOS!

Xa teño uns poucos anos, é como decia un amigo meu aragonés, son de unha xeración que pasou sen solución de continuidade do arado romano a época dos ordenadores.
Nin vou falar de ordenadores, dos que non teño NPI, nin do arado romano, que foi sustituido pola charrúa.
Agora quero meterle un chisquiño o dente, a esta cousa que chaman crise, é algúns din que mundial. Eu diria que so dun cacho do mundo, pois polo que vexo na tele e leo nos papeis, ainda hai paÍses na época do arado romano. Eso sí o pobo liso e chairo, pois os politicos e os dirxentes, como se dí agora están ó loro. (Con perdón do meu amigo LoRo, nótese a diferencia)
Se me apurades moito, desta xente, pobo liso e chairo, coido que na peninsula inda temos demasiado, é en Europa tamén. So hai un pais en que os labregos e gandeiros cando les peta poñen en apuros os gobernos:Francia, mais ¡hai amigos, nese pais hai demasiado chauvinismo, e pouca solidadriedade!, ainda que sexa o país da Liberté, Fraternité é Legalité.
Imos o que imos: houbo unha época na miña vida, na que de súpeto, un día, escoitei a un dos meus xefes catalans, decir que nos tiñámos que apretar o cinto. Como eu xa o levaba apretado para que os pantalóns non se me caeran, pensei que aquelo non ia conmigo. Craso erro, ó pouco tempo decateime de que, efectimevente, tiña que apretalo, pois o que o patrón pagaba, a min en concreto dábae un deficit importante. Subira todo menos a miña retribución. Para subsistir necesitaba algo mais. Solventeino como puiden, pois sen comer non se pervive.
Endexamais escoitei ós politicos decir que me afloxera a cinta, mais o de apretala, cada sete ou oito anos, non falla.
As técnicas de produción, cambieron moito. Pasemos de facer cousas consistentes, que daban traballo, non so ós que as facian, senon a todo un mundo de “arregladores”, que cuando algo se escarallaba, remendaban-no.
Exemplo: Nun coche daquela o aire acondicionado entraba pola ventanilla, é so sé se estropeba ésta no inverno, habia que reparala.
Hoxendia, os coches teñen aire climátizado, se se escaralla o “comprensor”, os do servicio oficial dicen que hai que cambialo por un novo, ainda que o desaguisado sea pequeno. Eu xa levo dous no coche. Parece que cambiar un chip é un problema caseque de desatino mundial. ¡EU ESTO, con todolos respetos, CHÁMOLE DESPILFARRO!
Como parece que traer a conto estas cousas, é de xente desfasada e anclada no pasado, so me queda traer a colación aquelo que se le apón a Unamuno, ainda que xa o escoitei posto en boca de outros:
^Parece que nunha ocasión, nunha tertulia do “café Jijón”, de Madrid, estábase a falar dos problemas, que parecen congénitos de España. Que si esto vai mal, que si aquelo non vai ben, que se a culpa é de fulano, que se é de citano, cando, ó parecer, D. Miguel de Unamuno, levantou a voz e dixo: O que pasa é que neste país fódese pouco. Alguen le retrucou, " non é que se foda pouco, ó que pasa é que sempre foden os mesmos".